Zajmując się transportem musimy przede wszystkim zadbać o bezpieczeństwo swoje jak i ładunku. W tym celu najlepiej wybrać https://sternkraft.com/ , który oferuje doskonały monitoring jak i system alarmowy. Dzięki czemu mamy bardzo dużą kontrolę nad tym co dzieję się na zewnątrz.


Zajmując się transportem musimy przede wszystkim zadbać o bezpieczeństwo swoje jak i ładunku. W tym celu najlepiej wybrać 
<a href="https://sternkraft.com/" rel="nofollow" target="_blank">https://sternkraft.com/</a> , który oferuje doskonały monitoring jak i system alarmowy. Dzięki czemu mamy bardzo dużą kontrolę nad tym co dzieję się na zewnątrz.

Załadunek i rozładunek towaru – dobra wola, czy obowiązek kierowcy? I czy zawsze warto się godzić na ustępstwa

Jak sprawa się prezentuje w przypadku umowy zlecenie? Pracodawca zatrudnia swojego pracownika na umowę o pracę, tworzy nową spółkę i w niej tego samego pracownika zatrudnia na umowę zlecenie. Obiecuje mu wypłatę na zlecenie jego nadgodzin i dodatkowych prac, które wykonuje dla firmy. W umowie zlecenie jest zapis o karach umownych za nie naprawienie uszkodzenia w ciągu 24h np. Z tym, że pracodawca od sierpnia nie zapłacił za te umowy zlecenia wykonane wynagrodzenia. Teraz nagle zaczął się tłumaczyć, że wypłaci je po naliczeniu kar umownych, mimo, że wcześniej nie wnosił zastrzeżeń do wykonanej pracy w sierpniu, wrześniu itd. Czy jeśli pracodawca zalega z ich wypłatą 4 miesiące, to ma prawo w tej chwili wypłacić zaległe wynagrodzenie, ale umniejszone o kary umowne? Dodatkowo, jeśli w umowie o pracę nie ma zapisu odnośnie kary umownej, czy pracodawca może od tak sobie ją nałożyć? Wynagrodzenie pracownika to najniższa krajowa, firma A tłumaczy się tym, że mają taki zapis w regulaminie pracy, pod którym pracownik się nawet w żaden sposób nie podpisał.


Panie Tomaszu, zgadza się, tylko niezależnie od tego jakie zleceniodawca ma uprawnienia i czy stosowanie kar umownych jest zasadne, chcący zawsze obciążą nimi podwykonawcę. Niektórzy wychodzą bowiem z założenia, że więcej zarobią na karach umownych niż na marży spedycyjnej. Opisane przeze mnie mechanizmy to w dalszym ciągu tylko mechanizmy i póki co, z braku wiedzy lub chęci zleceniodawców, mają niewielkie zastosowanie w praktyce. Prościej jest na gruncie prawa polskiego, ale gdy mamy do czynienia ze zleceniodawcą  z Europy, dochodzenie swoich pieniędzy zazwyczaj nie jest warte tych pieniędzy. I właśnie w taki sposób utrwala się władztwo tych, którzy mają pieniądze, choć w wielu przypadkach pomagają w tym sami zleceniobiorcy.


Wszystko, co musisz wiedzieć o karach umownych. Kiedy są bezpodstawne i jak określić ich wysokość?

Ciekaw jestem dlaczego ukrywa się Pan pod nikiem, a nie prowadzi dyskusji otwarcie. Już się wcześniej przekonałem, że wie Pan, że dzwoni, ale nie wie Pan w którym kościele. Materiał jest obszerny i można się w nim zgubić, jednakże komentując mógłby Pan przynajmniej z uwagą przeanalizować zapisy, aby wyciągnąć właściwe wnioski. Ja nie jestem ani autorem rozporządzenia, ani autorem ustawy, ani też autorem warunków tego ubezpieczenia. Nie analizowałem również przepisów prawa cywilnego, gdyż to nie było przedmiotem opracowania – tutaj zwróciłem jedynie uwagę na elementy, które mogą być istotne.
Gdy będzie już Pan wiedział, gdzie faktycznie dzwonią, proszę się odezwać 🙂


Ciekaw jestem dlaczego ukrywa się Pan pod nikiem, a nie prowadzi dyskusji otwarcie. Już się wcześniej przekonałem, że wie Pan, że dzwoni, ale nie wie Pan w którym kościele. Materiał jest obszerny i można się w nim zgubić, jednakże komentując mógłby Pan przynajmniej z uwagą przeanalizować zapisy, aby wyciągnąć właściwe wnioski. Ja nie jestem ani autorem rozporządzenia, ani autorem ustawy, ani też autorem warunków tego ubezpieczenia. Nie analizowałem również przepisów prawa cywilnego, gdyż to nie było przedmiotem opracowania &#8211; tutaj zwróciłem jedynie uwagę na elementy, które mogą być istotne. 
Gdy będzie już Pan wiedział, gdzie faktycznie dzwonią, proszę się odezwać 🙂

Szkoda, że nie wskazał Pan, które postanowienia umowy ubezpieczenia są niezgodne z Rozporządzeniem UE. Założenie, że ubezpieczony musi dostosować się do najbardziej bzdurnych postanowień umowy ubezpieczenia prowadzi do wniosku, że to ubezpieczyciel będzie decydował o realności ochrony ubezpieczeniowej albo zasadności roszczenia z umowy ubezpieczenia, a nie ustawodawca unijny albo sąd powszechny.
W treści prowadzi Pan rozważanie, czy przedmiotowa umowa ubezpieczenia jest realna, a przecież zgodnie z art. 806 § 1 kc „Umowa ubezpieczenia jest nieważna, jeżeli zajście przewidzianego w umowie wypadku nie jest możliwe”.
Szkoda, że nie zajął Pan konkretnego stanowiska, a zamiast tego pisze, że opisywana umowa stanowi w zasadzie cyt.: „surogat ubezpieczenia”.
Przyjął Pan wszystkie postanowienia umowy ubezpieczenia za ważne, mimo że w kilku przypadkach ich interpretacja prowadzi do absurdów i powinny zostać uznane za postanowienia, na których ubezpieczyciel nie może oprzeć uzasadnienia ewentualnej odmowy spełnienia świadczenia – wypłaty odszkodowania.
Po przeczytanie tego tekstu chciałem wiedzieć, czy gdybym ja zawarł opisywaną umowę ubezpieczenia to, mógłbym liczyć na Pana pomoc przy dochodzeniu ewentualnego odszkodowania. Niestety, dowiedziałem się, że w zasadzie to sam Pan nie wiem czy ta umowa wogóle coś daje 🙂
Do tego dochodzi jeszcze pytanie, czy Pan pośredniczył przy zawieraniu takiej umowy. Ale chyba nie bo, nie będąc pewnym o jej realności byłoby to zadziwiające.
Nie zgadzam się Panem, że zawarcie przez przewoźnika umowy ubezpieczenia OCP, nie wpływa na zwiększenie jego zdolności finansowej, czy inaczej mówiąc na zmniejszenie ryzyka jej utraty. Otóż moim zdaniem jest właśnie odwrotnie, co potwierdza zasadne uznanie przez ubezpieczycieli, że nie doszło do szkody – utraty zdolności finansowej, jeśli roszczenie wierzyciela przewoźnika może zostać zaspokojone z innej umowy ubezpieczenia.
Warto także podnieść, że świadczenie z umowy ubezpieczenia nie jest świadczeniem odszkodowawczym, jak Pan pisze, a świadczeniem pieniężnym, mimo że nazywa się podobnie – odszkodowanie.
Co więcej, wykonanie zobowiązanie powstaje dobrowolnie albo wskutek prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Uproszczone formy postępowania (upominawcze albo nakazowe) prowadzą do uznania zasadności roszczenia, czyli potwierdzić mogą powstanie zobowiązania.
Trochę w tych pojęciach prawnych to Pan namieszał. Konsultacja prawna marnie świadczy o kancelarii 🙂
Pozdrawiam


Szkoda, że nie wskazał Pan, które postanowienia umowy ubezpieczenia są niezgodne z Rozporządzeniem UE. Założenie, że ubezpieczony musi dostosować się do najbardziej bzdurnych postanowień umowy ubezpieczenia prowadzi do wniosku, że to ubezpieczyciel będzie decydował o realności ochrony ubezpieczeniowej albo zasadności roszczenia z umowy ubezpieczenia, a nie ustawodawca unijny albo sąd powszechny. 
W treści prowadzi Pan rozważanie, czy przedmiotowa umowa ubezpieczenia jest realna, a przecież zgodnie z art. 806 § 1 kc &#8222;Umowa ubezpieczenia jest nieważna, jeżeli zajście przewidzianego w umowie wypadku nie jest możliwe&#8221;. 
Szkoda, że nie zajął Pan konkretnego stanowiska, a zamiast tego pisze, że opisywana umowa stanowi w zasadzie cyt.: &#8222;surogat ubezpieczenia&#8221;. 
Przyjął Pan wszystkie postanowienia umowy ubezpieczenia za ważne, mimo że w kilku przypadkach ich interpretacja prowadzi do absurdów i powinny zostać uznane za postanowienia, na których ubezpieczyciel nie może oprzeć uzasadnienia ewentualnej odmowy spełnienia świadczenia &#8211; wypłaty odszkodowania.
Po przeczytanie tego tekstu chciałem wiedzieć, czy gdybym ja zawarł opisywaną umowę ubezpieczenia to, mógłbym liczyć na Pana pomoc przy dochodzeniu ewentualnego odszkodowania. Niestety, dowiedziałem się, że w zasadzie to sam Pan nie wiem czy ta umowa wogóle coś daje 🙂 
Do tego dochodzi jeszcze pytanie, czy Pan pośredniczył przy zawieraniu takiej umowy. Ale chyba nie bo, nie będąc pewnym o jej realności byłoby to zadziwiające.
Nie zgadzam się Panem, że zawarcie przez przewoźnika umowy ubezpieczenia OCP, nie wpływa na zwiększenie jego zdolności finansowej, czy inaczej mówiąc na zmniejszenie ryzyka jej utraty. Otóż moim zdaniem jest właśnie odwrotnie, co potwierdza zasadne uznanie przez ubezpieczycieli, że nie doszło do szkody &#8211; utraty zdolności finansowej, jeśli roszczenie wierzyciela przewoźnika może zostać zaspokojone z innej umowy ubezpieczenia.
Warto także podnieść, że świadczenie z umowy ubezpieczenia nie jest świadczeniem odszkodowawczym, jak Pan pisze, a świadczeniem pieniężnym, mimo że nazywa się podobnie &#8211; odszkodowanie. 
Co więcej, wykonanie zobowiązanie powstaje dobrowolnie albo wskutek prowadzenia postępowania egzekucyjnego. Uproszczone formy postępowania (upominawcze albo nakazowe) prowadzą do uznania zasadności roszczenia, czyli potwierdzić mogą powstanie zobowiązania. 
Trochę w tych pojęciach prawnych to Pan namieszał. Konsultacja prawna marnie świadczy o kancelarii 🙂 
Pozdrawiam

Ubezpieczenie OCZ przewoźnika – czy pokryje zobowiązania finansowe w czasie pandemii? [PORADNIK]

Epidemia i problemy z dostawami. Co powinien zrobić przewoźnik, gdy odbiorca nie chce przyjąć ładunku?

Bardzo fajny tekst i ważna problematyka, ale ponieważ tekst odbieram, jako krytyczny wobec kierowców, chciałbym wskazać na drugą stronę medalu:
1. rozkład ciężaru odpowiedzialności za szkodę między prowadzącego działalność przewozową i wykonującego czynności prowadzenia pojazdu jest niezbędny;
2. rozkład tego ciężaru dokonany został przez ustawodawcę poprzez usytuowanie przewoźnika i kierowcy w odmiennych zasadach odpowiedzialności cywilnej – ryzyka albo winy, na co zwraca uwagę autor,
3. z powyższego wynika, że w ramach podziału odpowiedzialności dzieli się także obowiązki i kryteria oceny zachowania poszczególnych podmiotów, i to dobrze,
i teraz wobec tego trzeba podnieść, że ustawodawca na przewoźnika nałożył obowiązki wynikające z podjęcia się działalności przewozowej całkowicie odmienne niż na pracownika – kierowcę. W mojej ocenie zbyt często próbuje się, a czego nie dostrzegł autor, przerzucać ryzyko prowadzenia działalności na pracowników, tutaj kierowców. Nie bez znaczenia jest fakt poddania się przez przewoźnika wielu wymogom formalnym, które mają zmniejszać to ryzyko wobec nadawców. Wprawdzie wśród tych wymogów jest zatrudnianie kierowców z odpowiednimi kwalifikacjami i po szkoleniach, ale to nie zwalnia przewoźnika od ponoszenia pełnej odpowiedzialności. Tym bardziej, że to on ma obowiązek organizacji bezpiecznego transportu, a nie kierowca. Inaczej mówiąc przewoźnik po to ma obowiązek zatrudnić osobę z kompetencjami zawodowymi do prowadzenia działalności transportowej, żeby opracował m. in. trasę, przystanki i odpoczynek kierowcy. Dopiero kiedy kierowca umyślnie odstąpi od wytycznych pracodawcy można analizować, czy ponosi odpowiedzialność za ewentualną szkodę. Zakładanie, że to kierowca ponosi odpowiedzialność za wadliwe parkowanie jest moim zdaniem nieuprawnione, gdyż prowadzi właśnie do przerzucania ryzyka prowadzonej działalności, a to nigdy nie powinno spotkać się z aprobatą sądu.
Ale osobiście nie znam także przypadku odstąpienia od uznania winy kierowcy, jeśli do szkody doszło z przyczyn leżących po jego stronie, takich jak nietrzeźwość, brawura (ostatnia sprawa z czekoladą), oglądanie filmu w czasie jazdy lub pisanie sms. Moim zdaniem to dobrze, że prawo pracy chroni kierowcę przed pracodawcą – przewoźnikiem, który zwykle posiada lepsze zasoby organizacyjne i finansowe niż pracownik, aby zminimalizować ryzyko prowadzonej działalności, i z której to on czerpie dochody (przynajmniej z takim założeniem podejmował tą działalność). Zbyt dużo wymaga się od kierowcy tylko dlatego, że pełni istotną rolę w transporcie.


Bardzo fajny tekst i ważna problematyka, ale ponieważ tekst odbieram, jako krytyczny wobec kierowców, chciałbym wskazać na drugą stronę medalu: 
1. rozkład ciężaru odpowiedzialności za szkodę między prowadzącego działalność przewozową i wykonującego czynności prowadzenia pojazdu jest niezbędny; 
2. rozkład tego ciężaru dokonany został przez ustawodawcę poprzez usytuowanie przewoźnika i kierowcy w odmiennych zasadach odpowiedzialności cywilnej &#8211; ryzyka albo winy, na co zwraca uwagę autor, 
3. z powyższego wynika, że w ramach podziału odpowiedzialności dzieli się także obowiązki i kryteria oceny zachowania poszczególnych podmiotów, i to dobrze, 
i teraz wobec tego trzeba podnieść, że ustawodawca na przewoźnika nałożył obowiązki wynikające z podjęcia się działalności przewozowej całkowicie odmienne niż na pracownika &#8211; kierowcę. W mojej ocenie zbyt często próbuje się, a czego nie dostrzegł autor, przerzucać ryzyko prowadzenia działalności na pracowników, tutaj kierowców. Nie bez znaczenia jest fakt poddania się przez przewoźnika wielu wymogom formalnym, które mają zmniejszać to ryzyko wobec nadawców. Wprawdzie wśród tych wymogów jest zatrudnianie kierowców z odpowiednimi kwalifikacjami i po szkoleniach, ale to nie zwalnia przewoźnika od ponoszenia pełnej odpowiedzialności. Tym bardziej, że to on ma obowiązek organizacji bezpiecznego transportu, a nie kierowca. Inaczej mówiąc przewoźnik po to ma obowiązek zatrudnić osobę z kompetencjami zawodowymi do prowadzenia działalności transportowej, żeby opracował m. in. trasę, przystanki i odpoczynek kierowcy. Dopiero kiedy kierowca umyślnie odstąpi od wytycznych pracodawcy można analizować, czy ponosi odpowiedzialność za ewentualną szkodę. Zakładanie, że to kierowca ponosi odpowiedzialność za wadliwe parkowanie jest moim zdaniem nieuprawnione, gdyż prowadzi właśnie do przerzucania ryzyka prowadzonej działalności, a to nigdy nie powinno spotkać się z aprobatą sądu. 
Ale osobiście nie znam także przypadku odstąpienia od uznania winy kierowcy, jeśli do szkody doszło z przyczyn leżących po jego stronie, takich jak nietrzeźwość, brawura (ostatnia sprawa z czekoladą), oglądanie filmu w czasie jazdy lub pisanie sms. Moim zdaniem to dobrze, że prawo pracy chroni kierowcę przed pracodawcą &#8211; przewoźnikiem, który zwykle posiada lepsze zasoby organizacyjne i finansowe niż pracownik, aby zminimalizować ryzyko prowadzonej działalności, i z której to on czerpie dochody (przynajmniej z takim założeniem podejmował tą działalność). Zbyt dużo wymaga się od kierowcy tylko dlatego, że pełni istotną rolę w transporcie.

Szkody spowodowane przez kierowców. Kto ma obowiązek ich naprawienia?

Swoją próbę słownikowego określenia definicji „towaru neutralnego” zakończyłem fragmentem:
„Z drugiej jednak strony śmieci i odpady nie są obojętne dla środowiska, zwierząt i ludzi, zatem również trudno je uznać za „towar neutralny”. Idąc takim tokiem rozumowania można postawić wniosek, że nie ma towarów, które z czystym sumieniem można uznać za całkowicie neutralne.”
No dobrze szanowny czytelniku, skoro „Consuetudo est optima legum interpres”, proszę zatem o precyzyjne określenie, co według przyjętego zwyczaju jest „towarem neutralnym”. I nie chodzi mi o zwyczaj w jakimś rejonie Polski, tylko o zwyczaj panujący w branży transportowej w Europie.  Tylko proszę po polsku, żeby inni czytelnicy mogli zrozumieć bez sięgania do Wikipedii.


Swoją próbę słownikowego określenia definicji &#8222;towaru neutralnego&#8221; zakończyłem fragmentem: 
&#8222;Z drugiej jednak strony śmieci i odpady nie są obojętne dla środowiska, zwierząt i ludzi, zatem również trudno je uznać za „towar neutralny”. Idąc takim tokiem rozumowania można postawić wniosek, że nie ma towarów, które z czystym sumieniem można uznać za całkowicie neutralne.&#8221; 
No dobrze szanowny czytelniku, skoro &#8222;Consuetudo est optima legum interpres&#8221;, proszę zatem o precyzyjne określenie, co według przyjętego zwyczaju jest &#8222;towarem neutralnym&#8221;. I nie chodzi mi o zwyczaj w jakimś rejonie Polski, tylko o zwyczaj panujący w branży transportowej w Europie. Tylko proszę po polsku, żeby inni czytelnicy mogli zrozumieć bez sięgania do Wikipedii.

Consuetudo est optima legum interpres !
Autorze:
cytat: ‚Według mojej oceny, takim towarem będą jedynie śmieci i odpady i to wyłącznie takie, które nie nadają się do jakiegokolwiek przetworzenia. Nie szkodzi im bowiem deszcz, mróz, wstrząsy, nagłe siły powstałe w czasie hamowania lub uderzenia w przeszkodę i cała masa złodziei i oszustów. Mogą one być przewożone w każdych warunkach, a nawet gdy ulegną spaleniu lub zostaną wywiane przez wiatr z nieprzykrytego pojazdu, odbiorca z całą pewnością nie będzie reklamował dostawy. ‚
Nic bardziej mylnego – śmieci i odpady nie są ładunkiem neutralnym i to jest fakt!
Autor mocno się pomylił i pominął ważne zagadnienia dla zbadania kwestii rozumienia terminu „ładunek neutralny”. Wskazałem na cytat z treści, żeby wykazać, do jakiego wniosku doszedł autor. A jeśli wniosek wyprowadzony przez autora artykułu jest nieprawdziwy, to niestety teza i argumenty też. Widać, że autor sam nie przeczytał tego co napisał. Autorze, błędem jest korzystać ze słownika j. polskiego do analizowania treści terminów używanych w branży TSL. i kropka.
Ale proszę się nie zrażać, proszę napisać jeszcze raz, bo temat jest bardzo ciekawy. Pzdr.


Consuetudo est optima legum interpres ! 
Autorze: 
cytat: ‚Według mojej oceny, takim towarem będą jedynie śmieci i odpady i to wyłącznie takie, które nie nadają się do jakiegokolwiek przetworzenia. Nie szkodzi im bowiem deszcz, mróz, wstrząsy, nagłe siły powstałe w czasie hamowania lub uderzenia w przeszkodę i cała masa złodziei i oszustów. Mogą one być przewożone w każdych warunkach, a nawet gdy ulegną spaleniu lub zostaną wywiane przez wiatr z nieprzykrytego pojazdu, odbiorca z całą pewnością nie będzie reklamował dostawy. ‚
Nic bardziej mylnego &#8211; śmieci i odpady nie są ładunkiem neutralnym i to jest fakt!
Autor mocno się pomylił i pominął ważne zagadnienia dla zbadania kwestii rozumienia terminu &#8222;ładunek neutralny&#8221;. Wskazałem na cytat z treści, żeby wykazać, do jakiego wniosku doszedł autor. A jeśli wniosek wyprowadzony przez autora artykułu jest nieprawdziwy, to niestety teza i argumenty też. Widać, że autor sam nie przeczytał tego co napisał. Autorze, błędem jest korzystać ze słownika j. polskiego do analizowania treści terminów używanych w branży TSL. i kropka. 
Ale proszę się nie zrażać, proszę napisać jeszcze raz, bo temat jest bardzo ciekawy. Pzdr.

Jerzy Różyk

Załadunek i rozładunek towaru – dobra wola, czy obowiązek kierowcy? I czy zawsze warto się godzić na ustępstwa

Wszystko, co musisz wiedzieć o karach umownych. Kiedy są bezpodstawne i jak określić ich wysokość?

Ubezpieczenie OCZ przewoźnika – czy pokryje zobowiązania finansowe w czasie pandemii? [PORADNIK]

Epidemia i problemy z dostawami. Co powinien zrobić przewoźnik, gdy odbiorca nie chce przyjąć ładunku?

Szkody spowodowane przez kierowców. Kto ma obowiązek ich naprawienia?

Przewóz towaru neutralnego. Na co narażasz się przyjmując takie zlecenie?

Jak kiepska polisa OCP doprowadziła do upadku firmy transportowej

Wyłudzenia towarów. Cz. 2. Oszust to nie tylko fałszywy przewoźnik

Wyłudzenia towarów. Cz. 1. Fałszywy przewoźnik – jak się przed nim ustrzec

Ładujesz towar na naczepę. Najpierw sprawdź, czy możesz.